1. Do you know me?

* * * 
You were perfect
I was unpredictable
It was more than worth it
But not too sensible
Young and foolish
Seemed to be the way
I was stupid
To think that I could stay
To think that I could stay

Goodbye my friend, Hello Heartache
It`s not the end, It`s not the same
Wish it didn`t have at be this way
But you will always mean the world to me, love
Goodbye my friend, Hello Heartache
* * *

*oczami Julie*

-Julie, proszęproszęproszęproszęproszę, prooooooooooszę !- Przewróciłam oczami. Jęki Vicki działały mi na nerwy.

-Vic, mówiłam Ci, nie ma takiej opcji. Po całym tygodniu w kancelarii padam z nóg!  - powiedziałam chyba po raz setny w ciągu ostatniej godziny to samo.

-Błagam! Jestem zdesperowana! Liam na pewno tam będzie! – Boże, jaka ona uparta.

-No to się cieszę, po co Ci w takim razie ja? – mruknęłam niezadowolona.

-Będę miała pretekst żeby z nim pogadać! Poznam Cię z nim.

Oh, o niczym innym nie marzę, naprawdę.

-Vicki przecież możesz do niego zagadać normalnie. – westchnęłam. W głowie tej blondynki od tygodnia nie było nic innego niż tylko owy Liam. Gadała o nim cały czas jak nakręcona. Słyszałam coś o nim. Właściwie to o nim i jego kolegach. Cóż, Northland to nie jest aż tak duże miasto. Martwiłam się o Vic. Przez tego kolesia mogła się wpakować w niemałe kłopoty.

-Julie, błagam Cię! Sama w życiu do niego nie podejdę! On jest taki… Męski? Niesamowity? Onieśmielający? Jezu Julie! Gadałam z nim dwa razy i za każdym mało nie zemdlałam z wrażenia! Proszę! Jeden wieczór. Sama cały czas siedzisz w tej nudnej kancelarii i nic.Zero rozrywki.

-To moja praca… - zdołałam wtrącić.

-Ale twoje życie to nie tylko praca! Obiecuję, jeden wieczór i masz mnie z głowy! Ale muszę z nim pogadać. Jest nieziemski! Te oczy, mięśnie…

-DOBRA JUŻ DOBRA !- przerwałam od razu nie chcąc wysłuchiwać kolejnej litanii na temat tego całego Liam`a.

-Kocham Cię Julce !!! – Pisk Vic zmusił mnie do odsunięcia słuchawki telefonu od ucha.

-Tylko uważaj na siebie, wiesz co mówią o nim i jego kumplach.- ostrzegłam ją.

-Luzik kocie, to nie Levine. – roześmiała się.

-Nawet tak nie mów. – Aż przeszły mnie ciarki. Od śmierci Mike`a Levine wszystko się zmieniło. Właściwie to wręcz się z tego cieszyłam.  Zawsze jego osoba przyprawiała mnie o ciarki. Największy zbir w Northland. Jego kumple. Wzdrygnęłam się.

Na żywo widziałam go kilka razy w życiu. I żałowałam. Owszem, był przystojny, wręcz pociągający…. Ale nie. To był morderca. Diler. Jeśli nie gorzej. Jego spojrzenie było zawsze takie samo. Obojętne. Zimne. Straszne. Ale nie zatrzymywało się na nikim na dłużej. Nieuchwytne.

Kiedyś widziałam tą jego młodszą siostrę.  To spojrzenie było zdecydowanie rodzinne. Była taka sama.

-Dobra Julie, to do jutra, szykuj się. – Z dalszych rozmyślań wyrwał mnie wesoły głos Vicki.

-No, pa.- mruknęłam tylko i rozłączyłam się. To nie był dobry pomysł. Ten chłopak mógł jej narobić problemów. A ja jej w tym pomagam.

Padłam na łóżko. Całe dnie pracowałam w kancelarii. Niby praktyki na początku, a szybko większość obowiązków spadła na mnie. Jakiś nowy szef świeżo po studiach miał niedługo przyjechać do Northland i przejąć kancelarię. Może wtedy zakres mojej pracy się zmieni? Jutro kolejny pracowity dzień. Mało tego, wieczorem ta cała impreza i spotkanie z tym Liam`em.

Nawet nie zauważyłam kiedy zasnęłam.

*ranek*

Obudził mnie znajomy dźwięk budzika. Przysięgam, że kiedyś wywalę go przez okno. Z ociąganiem wstałam z łóżka i powędrowałam do łazienki. Hmm jak ty dziś koszmarnie wyglądasz Julce. Wręcz powabnie. Skrzywiłam się na swój widok w lustrze.

Kawa postawi mnie na nogi. O tak, tylko kofeina może mnie uratować.

Pół godziny później wchodziłam już do kancelarii. Tak się cieszyłam, że dostałam tu praktyki. A teraz wręcz pracuję tu jak wół. Błagam niech ten nowy mi pomoże.

 Usiadłam sobie na swoim stałym miejscu i przygotowałam wszystkie papiery jakie muszę dzisiaj ogarnąć. Pokaźna kupka.

Po wszystkim będę padnięta. A dzisiaj czeka mnie jeszcze impreza-wieczorek zapoznawczy z podejrzanym typem. Zajebioza.

*kilka godzin później*

Mówiłam, że będę padnięta? Cóż, myliłam się.

JA LEDWO CO WIDZĘ NA OCZY.

O Boże.

Trzasnęłam drzwiami od mojego mieszkania. Od razu podeszłam do lustra.

Wyglądałam jak mops. I mam iść na imprezę? Bomba.

Chociaż… Jakieś dwie tony tapety i w półmroku klubu będę wyglądać w miarę znośnie. A zresztą, ¾ męskiej populacji tamtego miejsca będzie gapiło się na inne części mojego ciała niż twarz. Um, no tak, żeby tak było to muszę założyć coś… stosownego. Czytaj: dziwkarskiego. Ah, KRÓTKIEGO, tak lepiej.

No cóż.

Podeszłam do szafy. Um, mam coś takiego?

Lubiłam imprezy, zdecydowanie byłam typem imprezowiczki. Ale odkąd zaczęłam pracować w kancelarii, uległo to zmianie. Głównie ze względu na to, że gdybym chciała jeszcze balować, musiałabym w ogóle nie spać. Cóż, ciuchów godnych imprezy raczej zostało mi mało, a zastąpiły to nieco bardziej eleganckie ubrania. Boże, w co ja się zamieniam?

O ironio, nie pasowałam do pracy w takim miejscu jak kancelaria. Mój charakter zupełnie nie pasował do grzecznej pani adwokat. Byłam szczera i bezpośrednia, nie bawiłam się z nikim w stwarzanie pozorów. Ale lubiłam to co robię. Cóż, jestem dziwna.

Kurde.

Zaraz, jest coś krótkiego. Wyciągnęłam znalezisko. Biała sukienka z ramiączkami,  długość zakrywająca w miarę tyłek, po bokach mająca  wstawki z czarnej koronki wzdłuż  całej talii. Um… No dobra. Szpilki. Czarne, wysokie. Pewnie po jakiejś godzinie od przyjścia nie będę w stanie w nich ustać od alkoholu i bólu nóg. Ale procenty to było to, na co czekałam tego wieczora. Zdecydowanie jest mi to potrzebne. Dobra, teraz makijaż. Namęczyłam się trochę żeby wyglądać jak człowiek no ale…

                                                                                                  

  Vic była taka inna niż ja. No, właściwie po kilku shotach w moim wykonaniu byłyśmy już całkiem podobne. Byłam Vic 2. Wyluzowana, roześmiana, bezpośrednia i chętna do flirtu… Ale na co dzień starałam się zachowywać tak jak na pracownicę kancelarii prawniczej przystało. Poza charakterem, którego raczej nie ograniczałam. W tej przyjaźni to ja byłam głosem rozsądku. Hm, jedynym.

W biegu dokończyłam się przygotowywać. Usłyszałam trzask drzwi wejściowych. Oh, no tak, Vicki u mnie czuje się jak u siebie.

 -HAAALOO GDZIE JEST MOJA JULCE?! – Boże, jakim cudem my się przyjaźnimy?

-Idę, idę. – Wyszłam do salonu zakładając jednocześnie szpilki.

-Cześć Vicki. – mruknęłam tylko.

-Gotowa na poznanie Liama-BogaSeksu-Payne`a? – Zdecydowanie była podekscytowana.

-Oczywiście.- rzuciłam z sarkazmem. Usłyszałam jej śmiech.

Podeszła do mnie prostując mnie i lustrując wzrokiem. Jej wzrok ,,subtelnie” zatrzymywał się na dłużej na moim dekolcie, nogach i tyłku. SERIO?

-No nieźle, nieźle. – mruknęła zadowolona. Teraz to ja spojrzałam  na nią.

Łoł, chyba naprawdę zależało jej na uwadze tego Liam`a. AŻ ZA BARDZO.

Szpilki, mocny makijaż i czerwona sukienka. Cóż. Najwyraźniej to prawda, że jak Bad boy, to tylko o jedno mu chodzi. Smutne.

-Chodź, lecimy w melanż Shawty. – zachichotała ciągnąc mnie za rękę.

Przewróciłam oczami.

Po kilkunastu minutach wchodziłyśmy już do zadymionego klubu. Uderzył mnie zaduch mieszanki alkoholu, dymu papierosowego i szum muzyki. Basy wręcz wybijały rytm wewnątrz mojego ciała. Lubiłam to uczucie. Oj, chyba tak bez żadnych procentów nie wytrzymam tu długo.

-Vic? Najpierw bar. – wykrzyczałam blondynce do ucha. Roześmiała się.  

____________________________________________________

HEJ SKARBECZKI <3

Zaczynamy Sinistera *.* 

Tak, nie umiem pisać interesujących początków, wybaczcie :c

Ale mam gigantyczną nadzieję, że będę miała chociaż grupkę czytelników, którzy polubią Sinistera :3

Za jakiś czas zorientujecie się, w których momentach Sinister i Lie To Me się zgrywają.

Spotkamy się tutaj z Lucy i Niall`em :3

Błagam o komentarze (jeszcze nie byłam tak zdesperowana) ale z tym początkiem błagam desperacko o opinie , BŁAGAM.

Tekst na wstępie pochodzi z piosenki Avril Lavigne ,,Hello Heartache", tekst łączy się z opowiadaniem :)

PRZYPOMINAM: Jeśli ktoś jest chętny do prowadzenia tt któregoś bohatera (sprawdźcie zakładkę bohaterowie) to czekam na CIEBIE :* 

Mamy już Dylana z Sinistera ;3

KOCHAM, DZIĘKUJĘ, POZDRAWIAM